Labare

In de roman De donkere kamer van Damokles van W.F. Hermans komt Leiden enkele malen voor. Wanneer de hoofdpersoon Henri Osewoudt bij een zekere Meinarends aan de Hogewoerd aanklopt om een vals persoonsbewijs te regelen wijst die hem op de mogelijkheid een job aan te nemen in een pand aan de Zoeterwoudsesingel 74. Osewoudt gaat er heen en kom terecht bij een zekere Labare. In het pand is een donkere kamer van een verzetsgroep, waar Osewoudt aan de slag gaat om fotorolletjes met spionageopnamen te ontwikkelen. Later komt hij er nog eens terug maar dan volgt er een inval door de Duitse politie. Osewoudt weet te ontsnappen en waadt door de singel naar de overkant, alwaar hij opnieuw wordt opgepakt.

Zoeterwoudsesingel 74 is het enige pand in Leiden waarvan Hermans het huisnummer noemt. Waarom hij precies dat pand in zijn boek gebruikt is nog een raadsel. In 1940 stond het leeg en latere bewoners in de oorlogsjaren zijn nog niet bekend. Het is wel zeker dat Hermans precies dit pand bedoelt, want hij beschrijft de gevel nauwkeurig: “Nummer vierenzeventig lag precies aan de binnenkant van een scherpe punt van de zigzaglijn. Het huis was heel anders dan de huizen links en rechts ernaast. Het sprong enigszins naar voren.” (gebruikt is de 22e druk pagina 80. Een drukfout is verbeterd).

Een korte samenvatting van het verhaal is ook te vinden op Leiden4045.nl.