In de zomer van 1943 kwam een meisje bij Arie en Nel de Koning-Rietveld in huis. Volgens haar persoonsbewijs heette ze Els Bos, maar haar eigen naam was Chava (Leesha) Bornstein, in 1922 geboren in Polen, maar woonachtig in Amsterdam. Haar ouders en twee broertjes waren in 1942 gedeporteerd maar zij had zij weten te vluchten. Het valse persoonsbewijs had zij in Heemstede gekregen. Via een contact kreeg ze een aanstelling in een bejaardenhuis in Heemstede en ze betrok een kamer aan de Boerhaavelaan. In die tijd kwam ze in contact met Reinier van Kampenhout en de groep van Theo en Sara Talboo uit Oegstgeest, die ondergedoken Joden verzorgden. Els ging voor Van Kampenhout bonkaarten en dergelijke rondbrengen. Helaas werd Van Kampenhout op 19 januari 1945 gearresteerd. Els Bos nam zijn taak over en kreeg zo de zorg voor 150 onderduikers. Financieel werd zij geholpen door “Schiller” van het Nationaal Steunfonds. Ook had zij regelmatig contact met Cor van Wijk.
Na de oorlog bleken haar ouders en broers te zijn vermoord. Leesha huwde de Canadese rabbijn Rose, verhuisde naar Canada en later naar Israël, alwaar zij in 2016 overleed. Zij beschreef haar ervaringen in het boek De Tulpen zijn rood.
2016