Na de Bevrijding verscheen in Leiden gedurende een klein jaar een nieuw rooms-katholiek dagblad onder de titel De Burcht. Het had alles te maken met de zuivering van de dagbladpers, waardoor De Leidsche Courant een tijdelijk verschijningsverbod was opgelegd…. verder lezen ».
In het karakteristiek pand aan de Witte Singel was het kantoor en de drukkerij van het Leidsch Dagblad gevestigd. Het Leidsch Dagblad bleef verschijnen tot 1 januari 1944. Onder druk van de bezetter werden vanaf oktober 1941 politieke commentaren opgenomen van een medewerker van het Departement van Volksvoorlichting, Kunsten en… verder lezen ».
De NV De Leidsche Courantgaf niet alleen het gelijknamige rooms-katholieke dagblad uit, maar omvatte ook een handelsdrukkerij. De Leidsche Courant bleef verschijnen tot 1 februari 1944. Toen moest het blad fuseren met twee andere dagbladen tot het Zuidhollandsch Dagblad, dat hier werd gedrukt. Omdat het dagblad na 1 januari 1943… verder lezen ».
Cornelis van Hamersveld werd in 1929 directeur van NV De Leidsche Courant, een handelsdrukkerij maar ook uitgever van het dagblad De Leidsche Courant, en zou dat tot 1959 blijven. Na de oorlog moest hij door de Commissie van de Perszuivering worden gezuiverd omdat hij na 1 januari 1943 was aangebleven,… verder lezen ».
Theodoor Wilmer (1886-1950) was bij zijn overlijden al jarenlang een coryfee van de katholieke zuil in Leiden. Vanaf 1917 tot aan zijn dood was hij lid van de gemeenteraad geweest, eerst voor de RKSP en na de oorlog voor de KVP. Vanaf 1920 was hij hoofdredacteur van het katholieke dagblad… verder lezen ».